Małgorzata Pindel-Kryjak Strona Oficjalna

Małgorzata Pindel Kryjak

Z LATARNIĄ WŚRÓD ZWIERZĄT

HA MAKOM/To Miejsce - w języku hebrajskim oznacza miejsce spotkania nieba i ziemi.

JACOBS WEG/Szlak św. Jakuba - Szlaki rozsiane po całej Europie, przeznaczone dla wszystkich bez względu na pochodzenie i wyznanie.

DRABINA JAKUBOWA - Most łączący niebo i ziemie. (To)miejsce w którym spotykamy pomocników.

REPUBLIKA LATARNIOWA

Prace dostępne w wybranych Galeriach Sztuki

JAKUBOWE

LATARNIE NA KOŃCU ŚWIATA

- ANATOMIA BŁĘDU/ANATOMIA OBRAZU

LATARNIA

Uniwersalny symbol duchowości, nadziei, drogi oraz miejsca/człowieka do którego prowadzi.

PRACA

NIEDOSTĘPNA

„Latarnie na końcu świata” to moja bardzo osobista odpowiedź na panującą opinię, że „wszystko w sztuce zostało powiedziane i zrobione”. Kiedy powstawały pierwsze prace, przez cały czas miałam wrażenie, że wszystkiego jest za dużo; a jednocześnie czegoś brakuje. Czułam, że jestem w błędzie, Czułam, że to koniec ... Czułam wszystko. Nakładałam nowe warstwy farby do momentu, w którym zaczęła odpadać. Poczułam, jak życie wraca do sztuki, a sztuka do życia. Mój błąd, mój koniec, moje wszystko. Mój początek. Moja droga od relacji do emanacji. Mój pokonany strach przed popełnieniem błędu. moja droga od a do z. sztuka w błędzie, czy błąd w sztuce. Anatomia błędu. Koniec świata w sztuce. Jestem tam pierwsza.

Nie pytaj wciąż tak samo, co było na początku, tylko myśl, że tam ciągle coś jest. na początku jest koniec!

Latarnia NN by A.Z.

Ikony: Cube n/H/e /not for sell.

For you (Art)Human

Ikony/ Cube n/H/e

Tabula rasa

Design: Sebastian Pindel

Humancubism

Nie ma nic bardziej uniwersalnego we wszechświecie niż światło i język sztuki

Humancubism to obraz człowieka w nieustannym procesie stawania się artystą, oraz artysty który wyrusza na spotkanie człowieka. Artystyczna podróż przypomina eksplorację kosmosu, której istotą nie jest tworzenie, ale odkrywanie. Płaszczyzną poszukiwań artystycznych nie jest "nowe", gdyż może ono funkcjonować w kontekście do tego co jest znane. Esencją humancubismu jest " inne", tak bardzo bliskie nieznanemu, obcemu, a nawet pozaziemskiemu.(Human).

Artysta rezygnuje z dążenia do wypracowania jednolitego, rozpoznawalnego stylu (ale go nie wyklucza) na rzecz autentyczności procesu twórczego. Posługuje się "znanym " aby pokazać "INNE". Pisze historię o/dla jednego Human, odchodząc od „sztuki dla sztuki”, obcej przeciętnemu odbiorcy. Tworzy CUBE nothing/Human/everything (Cube n/H/e), wpisując historię w kreowane obiekty. Daje tym samym odbiorcy narzędzia do zrozumienia procesu twórczego, a nie samej sztuki, która powinna pozostać wolna od interpretacji.

Humancubism nie pyta wciąż tak samo. Co było na początku, tylko wierzy że tam ciągle coś(ktoś) jest.

Ciągłość procesu twórczego (#long_performance), dokumentuje wybrany motyw. Sygnalizuje on gotowość dialogu , nawet jeśli porozumienia brak. W moim przypadku jest to towarzysząca mi od początku powrotu do malarstwa latarnia morska, osobista przystań i ostoja. Światło wysyłane poza ziemie, dzięki któremu twórczość ograniczona jest jedynie w czasie, ale nie przestrzeni.